ในฐานะของผู้ชื่นชอบภาพยนตร์ที่ใช้เวลานับไม่ถ้วนในโรงภาพยนตร์ที่มืดมิด ฉันต้องบอกว่าการตัดสินใจของ Liam Neeson ที่จะลาออกจากแนวแอ็คชั่นแก้แค้นนั้นช่างหวานอมขมกลืน การแสดงของเขาเป็นนิสัยหลักในการดูละครตอนดึกของฉัน ซึ่งช่วยกระตุ้นอะดรีนาลีนและระบายในร่างกายหลังจากเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน
ในฐานะผู้ชื่นชอบภาพยนตร์โดยเฉพาะ ฉันต้องยอมรับว่าการประกาศของ Liam Neeson ที่จะก้าวออกจากแนวแอ็คชั่นแก้แค้นทำให้ฉันรู้สึกเศร้าเล็กน้อย นับตั้งแต่บทบาทที่โดดเด่นของเขาใน “Taken” ย้อนกลับไปในปี 2008 นีสันในวัย 55 ปีในขณะนั้นได้ฟื้นคืนชีพให้กับอดีตเจ้าหน้าที่ปฏิบัติการ CIA ผู้แข็งแกร่ง ทำให้เราเชื่อในพลังอันดิบเถื่อนของเขา ความแข็งแกร่งเหนือกาลเวลา และความชั่วร้ายที่ไม่มีใครเทียบได้
ความทรงจำมากมายในช่วงเวลานั้นผสานเข้าด้วยกัน แต่ความทรงจำเหล่านั้นยังคงได้รับอิทธิพลอย่างชัดเจนจากสุนทรพจน์ของเลียม นีสันในภาพยนตร์เรื่อง “Taken” โดยเจาะจง เขากล่าวถึงประโยคที่ทรงพลังนี้: “ฉันบอกคุณได้เลยว่าฉันไม่มีเงิน แต่สิ่งที่ฉันมีคือทักษะชุดหนึ่งโดยเฉพาะ ทักษะที่ฉันได้รับจากอาชีพการงานที่ยาวนานมาก ทักษะที่ทำให้ฉัน ฝันร้ายสำหรับคนเช่นคุณ…
อย่างไรก็ตาม ไม่เหมือนกับภาพยนตร์แอ็คชั่นสุดมันส์เรื่องก่อนๆ ของเขา “Absolution” มีความโดดเด่นในฐานะผลงานสร้างที่มีเอกลักษณ์เฉพาะสำหรับเลียม นีสัน ภาพยนตร์เรื่องนี้ดูเหมือนจะรับรู้ว่าใกล้จะถึงจุดสิ้นสุดของภาพยนตร์ประเภทเยื่อกระดาษของ Neeson แล้ว ในเรื่องนี้ นีสันรับบทเป็นผู้บังคับใช้ที่ไม่เปิดเผยชื่อสำหรับแก๊งอาชญากร ซึ่งเหมาะสมอย่างยิ่งในขณะที่เขาเป็นเพียงส่วนที่ทรุดโทรมในกลไกใต้พิภพของบอสตัน ที่อยู่อาศัยของเขาเป็นบ้านเช่าเก่าๆ ในเมืองวินทรอป รัฐแมสซาชูเซตส์ มองเห็นท่าเรือสนามบินโลแกนของบอสตัน และดูเหมือนว่าเขาจะอาศัยอยู่ที่นั่นเพียงลำพัง (ไม่มีแม้แต่งานทีวีด้วยซ้ำ) เขาใช้เวลายามบ่ายจมอยู่กับความโศกเศร้าด้วยการดื่มบูร์บงอีกแก้ว
เลียม นีสัน แม้ว่าเขาจะอายุมาก แต่เขาก็มักจะแสดงภาพลักษณ์ที่โดดเด่นออกมา อย่างไรก็ตาม ในภาพยนตร์เรื่อง “Absolution” เขาแต่งตัวเหมือนคนพเนจรที่ไม่เรียบร้อย เขาเดินเตร่ไปมาในชุดโค้ตหนังสีน้ำตาลยาวแบบโบราณ และจอนสีขาวเทาและหนวดที่ดูรุงรังของเขาดูเหมือนจะขึ้นบนใบหน้าของเขามาตั้งแต่ยุค 70 รูปลักษณ์ภายนอกของเขาทำให้ฉันนึกถึงแฟรงก์ เดฟอร์ด นักเขียนกีฬาผู้โด่งดังผู้ล่วงลับไปแล้ว แต่นีสันกำลังแสดงเป็นตัวละครที่หยาบกระด้างที่ดูซีดเซียวและสับสน ชายที่ไม่เปลี่ยนแปลงและตอนนี้พบว่าตัวเองหมดแรง
ในตอนแรกตัวเอกเป็นนักมวย แต่เมื่อเวลาผ่านไป เขาก็พบกับความยากลำบาก เหมือนกับที่ Terry Malloy รับบทโดย Marlon Brando เนื่องจาก CTE หรือโรคสมองจากบาดแผลเรื้อรัง ความทรงจำของเขาจึงล้มเหลว ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเรียกว่า “เมาหมัด” เลียม นีสัน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง กระตุ้นความรู้สึกวิตกกังวลในขณะที่เขาเขียนชื่อลงในสมุดบันทึกอย่างพิถีพิถันเพื่อเตือนตัวเอง ในบางแง่ ภาพยนตร์เรื่องนี้ทำให้นึกถึง “Knox Goes Away” โดยที่ Michael Keaton เล่นเป็นนักฆ่าที่เป็นโรคสมองเสื่อม แต่ภาพยนตร์เรื่องนั้น (ซึ่ง Keaton กำกับด้วย) ได้รับการดำเนินคดีอย่างชำนาญมากกว่าเรื่องนี้
ในภาพยนตร์เรื่อง “Absolution” เลียม นีสันร่วมทีมเป็นครั้งที่สองกับผู้กำกับ ฮานส์ เพตเตอร์ โมแลนด์ ต่อจากโปรเจ็กต์ “Cold Pursuit” ในปี 2019 โมแลนด์แสดงให้เห็นถึงความสามารถพิเศษในการสร้างฉากและบรรยากาศ โดยถ่ายทอดจุดอ่อนทางอาญาของบอสตันได้อย่างชำนาญในฐานะคู่ต่อสู้ที่ดูหรูหราน้อยกว่านิวยอร์กซิตี้ เมืองนี้ทำหน้าที่เป็นฉากหลังให้กับตัวละครของนีสัน ซึ่งเป็นมือขวาของเหล่าอันธพาลที่ประสบความสำเร็จแต่ไร้อารมณ์ เจ้านายของเขาซึ่งรับบทโดยรอน เพิร์ลแมนต้องอาศัยเขาทำงานหลายอย่าง อย่างไรก็ตาม สิ่งต่างๆ กลับพลิกผันเมื่อนีสันต้องทำงานร่วมกับลูกชายของเพิร์ลแมน (แดเนียล ดีเมอร์) ตัวละครที่บ้าบิ่นซึ่งเป็นที่รู้จักจากรอยยิ้มกว้างและชอบก่อปัญหาเนื่องจากความรู้สึกว่าตนมีสิทธิ ในทางตรงกันข้าม นีสันแสดงภาพมืออาชีพสุดเท่ โดยยังคงมีตะขอขวาที่ทรงพลังซึ่งชวนให้นึกถึงชะแลง
ภาพยนตร์เรื่องนี้สร้างรากฐานที่แข็งแกร่งอย่างเชี่ยวชาญ และนีสันก็นำเสนอการแสดงที่แท้จริงโดยไม่มีข้อผิดพลาดใดๆ “Absolution” มีความปรารถนาที่จะก้าวข้ามภาพยนตร์แอ็คชั่นทั่วๆ ไป แม้ว่านีสันมีส่วนสำคัญต่อเป้าหมายนี้ แต่ภาพยนตร์เรื่องนี้ถึงแม้จะมีการเล่าเรื่องที่ไม่ค่อยดีนัก แต่ก็ค่อนข้างจะกระจัดกระจายเนื่องจากการพึ่งพาองค์ประกอบหลายอย่างที่พบบ่อยแต่ไม่เข้ากัน ส่งผลให้ภาพยนตร์ดูเข้มข้นพอๆ กับหนังระทึกขวัญแบบเหมารวมที่พยายามหลีกเลี่ยง
ในการเล่าเรื่องของฉัน ฉันพรรณนาตัวเองว่าเป็นลูกน้องของนีสันที่เหนื่อยล้าและโดดเดี่ยว ที่ต้องต่อสู้กับอดีตอันปั่นป่วน ฉันใช้เวลาทั้งคืนจิบเหล้าราคาถูก จมอยู่กับความคิด บ่อยครั้งอยู่ข้างโขดหินตลอดเวลา อย่างไรก็ตาม การเผชิญหน้าที่ไม่คาดคิดกับบาร์ที่มีชีวิตชีวาซึ่งแสดงโดยโยลอนดา รอสส์ เป็นประจำ ได้ปลุกปั่นบางสิ่งในตัวฉัน
ภาพยนตร์เรื่องนี้ประกอบด้วยฉากความฝันหลายฉาก ช่วงเวลาที่ตึงเครียดอย่างมาก (ตัวอย่างที่โดดเด่นอย่างหนึ่งคือการขับรถบรรทุกของเลียม นีสันจากนิวยอร์ก) และฉากที่โดดเด่นในร้านอาหารสุดหรูที่แสดงถึงความไม่พอใจในชั้นเรียนของตัวละครของเขาอย่างชัดเจน อย่างไรก็ตาม ภาพยนตร์เรื่องนี้มุ่งมั่นที่จะเป็นมากกว่าภาพยนตร์ โดยมีความคล้ายคลึงกับหนึ่งในผลงานของคลินท์ อีสต์วูดที่อุทิศให้กับมรดกของเขา ความทะเยอทะยานนี้ทำให้คุณรู้สึกว่ามันเป็นเวทีที่ขัดเกลาน้อยลงสำหรับนักแสดงที่มีพรสวรรค์ที่พยายามจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง เข้ามาสู่งานศิลปะ
Sorry. No data so far.
2024-11-01 07:46