บทวิจารณ์ ‘Blitz’: ภาพยนตร์สงครามโลกครั้งที่สองของ Steve McQueen มีทักษะและสัมผัส แต่เกือบจะธรรมดาจนน่าตกใจ
ลอนดอนในทศวรรษ 1940 ตกอยู่ภายใต้การโจมตีทางอากาศของเยอรมันอย่างไม่ลดละ ส่งผลให้อาคารต่างๆ เหลือเพียงไฟนรกที่ลุกโชนด้วยเปลวไฟสีส้มที่ส่องสว่าง น่าเศร้าที่ชาวบ้านจำนวนมากเสียชีวิตในบ้านของตนเองโดยนั่งสบายบนเก้าอี้เท้าแขน ท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย ฝูงชนของพลเรือนก็รวมตัวกันรอบๆ สถานีรถไฟใต้ดินที่มีป้อมปราการ เพื่อขอร้องให้ตำรวจเข้ารับการรักษา นี่คือความจริงอันน่าสยดสยองของสงคราม แต่ชีวิตก็ยังคงดำเนินต่อไป แม้จะมีซากโครงกระดูกของอาคารหลายแห่ง ร้านค้าและตลาดยังคงเปิดดำเนินการ และผู้คนก็ดำเนินกิจวัตรประจำวันของตน ลูกค้าผู้มีฐานะดีของคลับเต้นรำต่างเต้นรำกันจนดึกดื่น…