ในฐานะคนที่หลงใหลในภาพยนตร์และการเล่าเรื่องมาโดยตลอด ฉันสามารถสะท้อนการเดินทางของมอร์แกน เนวิลล์ได้อย่างลึกซึ้ง เช่นเดียวกับเขา ครั้งหนึ่งฉันก็เคยชินกับความคิดที่ว่างานเขียนเป็นเรื่องจริงจังในขณะที่ภาพยนตร์เป็นเรื่องไร้สาระ แต่แล้วฉันก็บังเอิญพบกับสารคดีเรื่องแรกของฉัน และเช่นเดียวกับเนวิลล์ ฉันก็รู้ทันทีว่านี่คือที่ที่หัวใจของฉันอยู่
ในฐานะผู้ชื่นชอบภาพยนตร์ ฉันมักจะเก็บงำความรักอันลึกซึ้งต่อทั้งภาพยนตร์และการเล่าเรื่องมาโดยตลอด ย้อนกลับไปสมัยวัยเด็ก เมื่อสำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเพนซิลวาเนีย ฉันอยู่บนทางแยก ไม่แน่ใจว่าจะถ่ายทอดความสนใจเหล่านี้อย่างมีประสิทธิภาพได้อย่างไร โลกแห่งการเขียนดูมีน้ำหนัก ในขณะที่ภาพยนตร์ดูเบาปัญญาเกินกว่าจะเข้าสู่ขอบเขตธุรกิจการแสดง อย่างไรก็ตาม เมื่อฉันเริ่มทำสารคดีเรื่องแรก “Shotgun Freeway: Drives Through Lost L.A.” ก็ชัดเจนว่าฉันได้ค้นพบความหลงใหลตลอดชีวิตของตัวเองแล้ว
“เนวิลล์เล่าถึงการเขียนบันทึกถึงพ่อแม่ของเขาราวสองสัปดาห์ในการทำสารคดีเรื่องแรกของเขา โดยกล่าวว่า ‘นี่คือสิ่งที่ฉันจะทำไปตลอดชีวิตที่เหลือของฉัน’ เขารู้สึกได้ทันทีว่าสารคดีเรื่องนี้ผสมผสานทุกสิ่งที่เขารักเข้าด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นการเล่าเรื่อง การเขียน การค้นคว้า และการสัมภาษณ์”
ในระหว่างเทศกาลโทรทัศน์วิทยาลัยปีแรกเสมือนจริงของ EbMaster เนวิลล์ได้มีส่วนร่วมในการอภิปรายร่วมกับแอนดรูว์ จาเร็คกี ซึ่งเป็นทั้งผู้กำกับ ผู้อำนวยการสร้าง และผู้เขียน “The Jinx – Part Two”; แมรี โรเบิร์ตสันและเอ็มมา ชวาตซ์ ซึ่งเป็นผู้กำกับและผู้อำนวยการสร้างบริหารของ “Quiet on Set: The Dark Side of Kids TV”; และ Justin Wilkes ประธานของ Imagine Entertainment และโปรดิวเซอร์ของ “Jim Henson Idea Man” Emily Longeretta บรรณาธิการอาวุโสด้านรายการทีวี เป็นผู้นำการสนทนาที่น่าดึงดูดในฐานะผู้ดำเนินรายการ
ทุกวันนี้ ด้วยการถือกำเนิดของแพลตฟอร์มสตรีมมิ่ง สารคดีจึงมีรูปแบบที่แตกต่างกันอย่างมาก ตั้งแต่ซีรีส์จำกัดความยาวห้าตอน เช่น “Quiet on Set” ไปจนถึงภาพยนตร์สองตอนอย่าง “Steve!” นักทำสารคดีมีอิสระมากขึ้นในการจัดโครงสร้างภาพยนตร์ของตน ในกรณีของ “Idea Man” วิลค์สและทีมงานของเขาเลือกใช้ภาพยนตร์เดี่ยวๆ ซึ่งช่วยให้พวกเขาสามารถจำลองวิธีการสร้างภาพยนตร์อันเป็นเอกลักษณ์ของจิม เฮนสัน และสะท้อนการกระทำสามประการในชีวิตของเขา
“ในตอนแรก รอน ฮาวเวิร์ดตัดสินใจที่จะทำให้สารคดีเรื่องนี้ให้ความรู้สึกราวกับว่าจิม เฮนสันกำลังเล่าเรื่องของเขาเอง ตามที่เขาต้องการ สิ่งนี้สะท้อนให้เห็นได้จากการใช้เทคนิคที่คล้ายกันบ่อยครั้ง เช่น แอนิเมชันสต็อปโมชันและการตัดต่อจังหวะ ฉันเชื่อว่าสิ่งนี้ วิธีการนี้ยังทำให้เรามีโครงสร้างสามองก์ที่ไร้รอยต่อ โดยที่จุดเริ่มต้น ตรงกลาง และจุดสิ้นสุดที่โชคร้ายดูเหมือนจะเปิดออกอย่างเป็นธรรมชาติ”
ในฐานะผู้ชื่นชอบภาพยนตร์ ฉันสามารถยืนยันได้ว่าเมื่อสร้างสารคดี สิ่งที่ผู้กำกับเลือกที่จะละเว้นนั้นมีความสำคัญพอๆ กับสิ่งที่พวกเขาตัดสินใจรวมไว้ด้วย ในกรณีของฉัน ในขณะที่ทำงานในส่วนที่สองของ “The Jinx” ซึ่งเป็นสารคดีเกี่ยวกับการฆาตกรรมที่ยังไม่คลี่คลายของ Robert Durst ฉันพบว่าตัวเองกำลังว่ายน้ำอยู่ในฟุตเทจมูลค่าเก้าปี เพื่อให้แน่ใจว่าฉันจะถ่ายทอดเรื่องราวได้อย่างมีประสิทธิภาพ ฉันจึงขอคำแนะนำจากคนสนิทที่เชื่อถือได้ ทั้งเพื่อนและครอบครัว
“สิ่งสำคัญคือการสร้างรายชื่อบุคคลที่น่าเชื่อถือ พร้อมด้วยบุคคลอื่นๆ เช่น เพื่อนของเด็กๆ หรือผู้ชมที่มีความรู้ จากนั้นเราก็รวบรวมพวกเขาไว้ในห้องฉายภาพยนตร์ตั้งแต่เนิ่นๆ เพื่อรับชม” Jarecki อธิบาย “เราจะแทรกสิ่งที่เราถือว่าสำคัญ เพื่อนคนหนึ่งที่เป็นบรรณาธิการแสดงความคิดเห็นว่า ‘อ๋อ เข้าใจแล้ว มันเยี่ยมมาก รู้สึกเหมือนเป็นของเหลือ’ แล้วเราก็ตกใจมากพูดว่า ‘โอ้พระเจ้า นั่นแหละ ออก!'”
มุมมองที่ไม่ค่อยได้รับการสำรวจในการสร้างภาพยนตร์สารคดีคือความผูกพันระหว่างผู้สร้างภาพยนตร์กับการสร้างสรรค์ของพวกเขา ขณะที่ทำงานกับ “Steve!” เนวิลล์พบว่าการเล่าเรื่องส่วนตัวของเขามีความเกี่ยวพันกับภาพยนตร์เรื่องนี้พอๆ กับเรื่องราวของสตีฟ มาร์ติน
เนวิลล์ไม่ค่อยพูดถึงอัตชีวประวัติในภาพยนตร์ของเขา แต่ประเด็นและการตัดสินใจที่เขาทำ เช่นเดียวกับสไตล์การสร้างภาพยนตร์ที่เขาใช้ มักจะสะท้อนแง่มุมของชีวิตส่วนตัวของเขา ด้วยเหตุนี้เมื่อทำงานกับสตีฟ เขารู้สึกเหมือนกับว่าเนวิลล์กำลังต่อสู้กับปัญหาที่เขาเคยเผชิญในอดีตเช่นกัน ด้วยเหตุนี้ ดูเหมือนว่ากระบวนการนี้ไม่ใช่แค่ทางเดียว แต่เป็นเหมือนการแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกันหรือถนนสองทางมากกว่า
ดูการสนทนาทั้งหมดด้านบน
Sorry. No data so far.
2024-08-15 00:16