ในฐานะคนดูหนังที่มีจุดอ่อนสำหรับภาพยนตร์ที่เจาะลึกประสบการณ์ของผู้หญิง ฉันพบว่า “Reading Lolita in Tehran” เป็นเรื่องราวที่ฉุนเฉียวและทรงพลัง การแสดงการเดินทางของ Nafisi ของภาพยนตร์เรื่องนี้สะท้อนประสบการณ์ของฉันเองที่เติบโตมาในฐานะสตรีมุสลิมที่ไม่นับถือศาสนา โดยต้องเผชิญความซับซ้อนของความศรัทธา วัฒนธรรม และความคาดหวังทางสังคมในบริบทต่างๆ
บทภาพยนตร์โดย Marjorie David มีโครงสร้างเป็นซีรีส์ตอนต่างๆ ตามลำดับเวลาและการก้าวกระโดดอย่างกะทันหันของกาลเวลาซึ่งอาจดูเหมือนไม่คาดคิดในบางครั้ง เนื่องจากเป็นเรื่องราวชีวิตของ Nafisi (รับบทโดย Golshifteh Farahani) ตลอดระยะเวลา 24 ปี เราพบกับ Nafisi ในปี 1979 หลังจากเพิ่งกลับมาที่เตหะรานกับสามีของเธอ Bijan (Arash Marandi) หลังจากสำเร็จการศึกษาในสหรัฐอเมริกาหลังการปฏิวัติอิสลามในอิหร่าน การ์ดชื่อเรื่องสั้นๆ ในตอนต้นจะทำให้พวกเขาเดินทางกลับบ้านเกิด ซึ่งเป็นช่วงเวลาแห่งการมองโลกในแง่ดีในอิหร่าน เนื่องจากชาวอิหร่านจำนวนมากที่อาศัยอยู่ในต่างประเทศถูกดึงกลับด้วยคำสัญญาที่ท้ายที่สุดแล้วพิสูจน์แล้วว่าเป็นเท็จ
ในตอนแรก นาฟิซีพบว่าตัวเองอยู่ในมหาวิทยาลัยที่โดดเด่นในเมืองหลวง โดยสอนวรรณกรรมทั้งชายและหญิง รวมถึงผลงานอย่าง “Huckleberry Finn” “The Great Gatsby” “Pride and Prejudice” และ “Lolita” หนังสือเหล่านี้ยังใช้เป็นชื่อบทของภาพยนตร์ด้วย ในช่วงแรก มีนักเรียนหญิงหรือผู้ที่สัญจรไปมาเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สวมเครื่องแต่งกายแบบดั้งเดิมของศาสนาอิสลาม เช่น ฮิญาบหรือผ้าโพกศีรษะ อย่างไรก็ตาม เมื่อเรื่องราวดำเนินไป ดูเหมือนว่าจะมีทัศนคติแบบอนุรักษ์นิยมเพิ่มมากขึ้น โดยผู้ชายใช้ภาษาที่กล้าแสดงออกชัดเจนมากขึ้นเกี่ยวกับการแต่งกายของผู้หญิง นักเรียนชายถึงกับประกาศอย่างกล้าหาญว่า “สักวันหนึ่ง มันจะเป็นกฎหมาย” ทำให้ผู้หญิงที่โกรธเคืองแต่พูดไม่ออกหลายคนยืนเคียงข้างไม่เชื่อ
Nafisi ยังคงเป็นผู้นำชั้นเรียน โดยสนับสนุนให้นักเรียนที่หลากหลายของเธอ รวมถึงผู้ชาย ให้ไตร่ตรองประเด็นขัดแย้งทางจริยธรรมที่เป็นหัวใจสำคัญของวรรณกรรมที่เธอเลือก อย่างไรก็ตาม กลุ่มศาสนาอนุรักษ์นิยมไม่ลังเลเลยที่จะแสดงตนและท้าทายเนื้อหาทางวิชาการในหลักสูตรของเธอ ผู้โพสต์ทั่วมหาวิทยาลัยเรียกร้องให้มี “หลักสูตรบริสุทธิ์” โดยมุ่งเป้าไปที่เสรีภาพของผู้หญิงฆราวาสที่ยังคงแต่งกายตามประเพณีของตน เมื่อเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยชายหยุดเธอเนื่องจากไม่ได้สวมศีรษะ นาฟิซีตอบว่า “คุณย่าของฉันซึ่งเป็นหนึ่งในมุสลิมผู้ศรัทธามากที่สุดที่ฉันรู้จัก ไม่เคยพลาดละหมาด เธอสวมผ้าพันคอเนื่องในพิธีทางศาสนา ไม่ใช่เพื่อเป็นสัญลักษณ์ ” ฉากนี้สะท้อนอย่างทรงพลังใน “Reading Lolita in Tehran” สะท้อนถึงประสบการณ์และการถกเถียงที่คล้ายกันที่ฉันพบเป็นการส่วนตัวเกี่ยวกับแรงกดดันที่ผู้หญิงเผชิญในสังคมที่ชาวมุสลิมจากภูมิหลังที่หลากหลายอยู่ร่วมกัน โดยแต่ละคนมีมุมมองที่เป็นเอกลักษณ์ในการแสดงออกถึงความศรัทธา
ในลักษณะที่ไม่หนักมือ บางฉากดูเหมือนเน้นย้ำมากเกินไปในการพรรณนาถึงธีมของภาพยนตร์ ตัวอย่างเช่น มีการพูดคุยกันในหมู่นักเรียนหญิงโดยวาดแนวระหว่างถนนที่กดขี่ในอิหร่านกับตัวละครฮัมเบิร์ตที่ดูถูกเหยียดหยามจาก “Lolita” ซึ่งให้ความรู้สึกชัดเจนมากเกินไปเมื่อพิจารณาจากธีมหลักของภาพยนตร์เรื่องนี้ กรณีที่คล้ายกันเกิดขึ้นเมื่อโครงเรื่องกระโดดจากยุค 80 ไปจนถึงกลางทศวรรษ 90 โดยไม่คาดคิด แต่มีการเปลี่ยนแปลงเสื้อผ้าหรือทรงผมเพียงเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม Riklis สามารถสร้างช่วงเวลาที่เจ็บปวดและเป็นส่วนตัวระหว่าง Nafisi และนักเรียนของเธอได้ เช่น เมื่อเธอออกจากงานในมหาวิทยาลัยเพื่อแอบสอนวรรณกรรมให้กับกลุ่มผู้หญิงที่กระตือรือร้น ภาพยนตร์เรื่องนี้ประกอบด้วยนักแสดงที่น่าประทับใจ โดยมีมินา คาวานี (“No Bears”) รับบทเป็นนัสริน และซาร์ อาเมียร์ เอบราฮิมิ (“Holy Spider”) รับบทเป็นซานาซ
ในโลกที่เปิดกว้าง พวกเขาเผชิญหน้ากับปิตาธิปไตย การดูถูกผู้หญิง และการทารุณกรรมทางร่างกายอย่างกล้าหาญ ซึ่งเป็นภาพการนัดหมายทางการแพทย์ของ Sanaz และความรุนแรงที่น่าตกใจที่เกิดขึ้นกับเธอ โดดเด่นจนบีบหัวใจเป็นพิเศษ อย่างไรก็ตาม ภายในสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัยของบ้านของ Nafisi ที่ประดับประดาไปด้วยผลไม้และขนมอบอันเขียวชอุ่ม (ถ่ายโดย Hélène Louvart) ผู้หญิงเหล่านี้เจาะลึกความรู้สึกลึกๆ ของตนเองผ่านวรรณกรรม แบ่งปันการต่อสู้ดิ้นรน แสดงออกผ่านบทเพลงและการเต้นรำ และการอภิปรายอย่างกระจ่างแจ้ง แนวความคิดรวมถึงการปลดปล่อยทางเพศ
ในส่วนอื่นๆ ในการวาดภาพของเขา Riklis เผยให้เห็นชีวิตธรรมดาของ Nafisi ซึ่งเต็มไปด้วยการปราบปรามที่เธอต้องยอมรับ คล้ายกับการดู “The Sacrifice” ของ Andrei Tarkovsky ที่ได้รับการตัดต่ออย่างหนัก การเล่าเรื่องยังนำเสนอมิตรภาพของ Nafisi กับบุคคลลึกลับ (Shahbaz Noshir) ซึ่งเป็นปัญญาชนที่เธอพบระหว่างการหลบหนีการประท้วงบนท้องถนน ชายลึกลับคนนี้เป็นมากกว่าคนรู้จัก โดยทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาให้กับ Nafisi Riklis ติดตามวิวัฒนาการของความผูกพันทางอารมณ์และสายสัมพันธ์ของพวกเขาอย่างละเอียดอ่อน โดยบ่งบอกถึงความตึงเครียดทางเพศระหว่างพวกเขาอย่างละเอียด
เช่นเดียวกับภาพยนตร์อย่าง “Shayda” “The Seed of the Sacred Fig” และเรื่องอื่นๆ ที่ถ่ายทอดเรื่องราวที่หลากหลายของผู้หญิงอิหร่านทั่วโลก “Reading Lolita in Tehran” นำเสนอมิติทางการเมืองเมื่อพิจารณาจากเหตุการณ์ในโลกแห่งความเป็นจริงรอบๆ Mahsa การเสียชีวิตของอามินีในปี 2565 มีรายงานว่าอามินีถูกตำรวจทุบตีเนื่องจากไม่ได้สวมผ้าคลุมศีรษะตามที่กำหนด ซึ่งเป็นการกระทำที่นำไปสู่การประท้วงทั่วโลก ในฉากสำคัญสองฉาก Riklis กล่าวถึง Amini อย่างละเอียดในขณะที่ Farahani มองในกระจก สวมผ้าคลุมศีรษะ แล้วถอดออก ภาพยนตร์เรื่องนี้ปิดท้ายด้วยการที่นาฟิซีกลับมาอเมริกาในช่วงต้นทศวรรษ 2000 เนื่องจากเธอไม่เต็มใจที่จะเลี้ยงดูลูกๆ ในสภาพแวดล้อมที่กดดัน แม้ว่าการดัดแปลงของ Riklis อาจไม่ได้ถ่ายทอดอารมณ์ที่รุนแรงของเรื่องราวของ Nafisi ได้อย่างเต็มที่ แต่ก็ยังนำเสนอเป็นการสำรวจที่เป็นผู้หญิงที่น่ายกย่อง กบฏ และลึกซึ้ง
Sorry. No data so far.
2024-10-25 08:46